عوارض شبانه قرص خواب آور

به گزارش مجله خبری نگار،دارو‌های خواب آور می‌توانند باعث شوند شما فقط چند شب را راحت بخوابید، اما نظر برخی از کارشناسان این است که قرص‌های خواب، انتخاب مناسبی برای طولانی مدت نیستند.

اما اگر استفاده از دارو‌های خواب برای شما بهترین عملکرد را داشته اند، چرا (و چه زمانی و چگونه) باید استفاده از آن‌ها را متوقف کنید؟ پاسخ به این سوالات برای هر کسی متفاوت است. اگر قصد دارید دارو‌های خواب آور را کنار بگذارید، حتما باید با یک پزشک مشورت کنید.

در ادامه شما می‌توانید خطرات استفاده طولانی مدت از قرص‌های خواب آور و همچنین بهترین زمان کنار گذاشتن این قرص‌ها را بخوانید.

چگونه خواب سالمی داشته باشیم؟

هر شب چقدر باید خوابید؟ توصیه درمورد میزان خوابیدن در زمان کودکی فرق می‌کند. اما بزرگسالان ۱۸ تا ۶۰ ساله، باید حداقل ۷ ساعت در شب بخوابند.

داشتن خواب سالم برای سلامت کلی شما مسئله‌ای حیاتی است. هنگامی که شما خواب هستید، بدن و مغز شما خستگی فعالیت‌های روز را در می‌کند. همچنین خوابیدن در کودکان نقش مضاعفی در رشد و نمو مناسب دارد.

نکات زیر می‌تواند به داشتن خوابی مناسب برای شما کمک کند:

خوابیدن در اتاقی مناسب: اتاق خواب خود را خنک، ساکت و تاریک نگه دارید. در زمان خوابیدن، تلویزیون و گوشی خود را خاموش کنید.
برنامه همیشگی خواب خود را حفظ کنید: هر روز در یک زمان مشخص بخوابید و از خواب بیدار شوید، حتی آخر هفته ها.
نزدیک زمان خوابیدن، کافئین، نیکوتین و الکل مصرف نکنید: الکل ممکن است شما را خواب آلود کند. اما باعث می‌شود خواب شما سبک باشد به این معنی ممکن است در نیمه‌های شب از خواب بیدار شوید.
فعالیت بدنی منظمی در طول روز داشته باشید: هر روز ۵ الی ۶ ساعت قبل خواب، ورزش کنید.
چرت عصرگاهی ممنوع: چرت عصرگاهی می‌تواند کل برنامه خواب شما را بهم بریزد.
برنامه غذایی منظمی داشته باشید: از دیر غذا خوردن پرهیز کنید.
مصرف مایعات را نزدیک به زمان خواب محدود کنید: اگر قبل خواب کمتر آب بخورید، احتمالا نیمه‌های شب برای دستشویی رفتن بیدار نخواهید شد.
در مورد دارو‌های بدون نسخه (OTC) و تجویزی خود با یک پزشک صحبت کنید: بعضی از دارو‌ها در خوابیدن اختلال ایجاد می‌کنند.
قبل از خواب به خودتان آرامش دهید: برای این کار می‌توانید کتاب بخوانید، نفس عمیق بکشید، دوش بگیرید و یا اینکه به یک موسیقی آرامبخش گوش دهید.
بهبود خواب بدون مصرف دارو

علاوه بر قرص‌های خواب آور، چندین روش دیگر وجود دارد که پزشکان ممکن است برای درمان بی خوابی توصیه کنند که عبارتند از:

نور درمانی با اشعه ماوراء بنفش (UV): با نور درمانی UV، شما در مقابل یک جعبه نور روشن شبیه به نور طبیعی خورشید می‌نشینید. نور ملاتونین بدن شما را برای تنظیم مجدد چرخه خواب و بیداری تنظیم می‌کند.
درمان از طریق تمرین دهان و صورت: این درمان شامل تمریناتی برای دهان و زبان شما است. این تمرینات به تقویت آن عضلات کمک می‌کند. پزشکان درمان دهان و صورت را برای درمان خفگی خواب پیشنهاد می‌کنند.
درمان شناختی رفتاری (CBT): به طور کلی، CBT یکی از اولین گام‌ها در درمان بی خوابی طولانی مدت است. در این روش پزشک چرخه‌ی خواب شما را دوباره تنظیم می‌کند.
برخی شواهد نشان می‌دهد که CBT و اعمال یک سری تغییرات ساده در سبک زندگی، عموماً در درمان بی خوابی طولانی مدت، بهتر از دارو‌ها عمل می‌کنند. به طور کلی، چند جلسه ملاقات با یک درمانگر می‌تواند تکنیک‌هایی را به شما آموزش دهد که می‌توانید از آن‌ها تا سال‌ها استفاده کنید.

اگر تمام راه‌های مختلف برای خوابیدن بدون قرص‌های خواب‌آور را امتحان کرده‌اید و همچنان مشکل دارید، شما می‌توانید با یک متخصص درباره استفاده از دارو صحبت کنید.

ایمنی و اثربخشی قرص خواب

دکتر رالف داونی در مصاحبه‌ای به مجله Health گفت: درمان بی خوابی با دارو‌ها می‌تواند به یک عادت همیشگی تبدیل شود. ما نمی‌خواهیم زمانی که نمی‌توانند به قرص خواب دسترسی داشته باشند، دچار مشکل شوند.

برخی از افراد ممکن است زمانی برای درمان یا تغییر عادات خواب خود نداشته باشند. برای آن دسته از افراد، دارو‌های خواب آور ممکن است بهترین درمانی باشد که برای آن‌ها نتیجه بخش است. اما در نهایت با مشورت با یک پزشک شما این شمایید که انتخاب می‌کند کدام کار برایتان نتیجه بخش است.

انواع قرص‌های خواب

مصرف قرص‌های خواب آور ممکن است به بی خوابی کوتاه مدت یا طولانی مدت کمک کند. چهار نوع قرص خواب تجویزی وجود دارد که بیشتر آن‌ها خواب آور‌های قوی هستند که عبارتند از:

مهارکننده‌های گیرنده بنزودیازپین
مهار کننده‌های گیرنده ملاتونین
مهار کننده‌های گیرنده اورکسین
بنزودیازپین ها، که می‌توانند به طور خطرناکی با سایر دارو‌ها تداخل داشته باشند
این دارو‌ها مانند هر داروی دیگری ممکن است عوارض جانبی داشته باشد. یکی از شایع‌ترین عوارض جانبی این داروها، خواب آلودگی در طول روز است. برخی از عوارض جانبی دیگر واکنش‌های آلرژیک یا رفتار‌های عجیب شبانه مانند راه رفتن یا صحبت کردن در هنگام خواب هستند.

صحبت با یک پزشک برای سنجش مزایا و عوارض جانبی این دارو‌ها در طول زمان، بسیار هائز اهمیت است.

قرص‌های خواب آور را با احتیاط مصرف کنید

در اینجا چند راه برای مصرف ایمن قرص‌های خواب آور آورده شده است:

حتما قبل از استفاده از قرص خواب آور با پزشک مشورت کنید.
حتما به پزشک خود راجع به دارو‌های دیگری که مصرف می‌کنید و همچنین بیماری‌های زمینه‌ای مانند فشار خون بالا و یا مشکل کلیوی، اطلع دهید.
حتما بروشور داخل جعبه دارو را مطالعه کنید.
دستورالعمل استفاده از دارو را به دقت بررسی کنید و به هیچ عنوان بیش از اندازه‌ی توصیه شده دارو را مصرف نکنید.
هرگز نزدیک به زمان مصرف دارو الکل مصرف نکنید.
هرگز بعد از مصرف دارو رانندگی نکنید و با ماشین آلات کار نکنید.
فقط زمانی قرص خواب مصرف کنید که بتوانید حداقل هفت تا هشت ساعت کاملا بخوابید.
سعی کنید اولین دوز قرص خواب را در شبی مصرف کنید که روز بعد کار ندارید.
اگر بعد از خوردن دارو مشکلی پیش آمد فورا با پزشک خود تماس بگیرید.

عوارض بلند مدت قرص‌های خواب آور

مصرف کوتاه مدت قرص خواب می‌تواند به شما کمک کند خواب خوب و باکیفیتی داشته باشید. اما وابستگی به چنین دارو‌هایی می‌تواند روند خواب شما را دچار مشکل کند.

اگر بیش از یک ماه است که از قرص‌های خواب آور استفاده می‌کنید و همچنان در خوابیدن مشکل دارید، مجدداً با پزشک خود مشورت کنید. تحقیقات نشان داده است که استفاده طولانی مدت از قرص‌های خواب آور سالم نیست.

به عنوان مثال، یک مطالعه که در سال ۲۰۱۹ در مجله BMJ Open منتشر شد، افرادی را که به مدت سه سال به طور مداوم از دارو‌های خواب آور یا ضد اضطراب (دارو‌های ضد اضطراب) استفاده می‌کردند، بررسی کرد. محققان متوجه شدند که این دارو‌ها منجر به مرگ افراد به دلیل افزایش دوز دارو می‌شود. بر اساس این نتایج، محققان پیشنهاد کردند که استفاده از دارو‌های خواب آور به دو تا چهار هفته محدود شود.

مطالعه دیگری که در سال ۲۰۱۵ در مجله‌ی Drugs – Real World Outcomes منتشر شد، گروهی از افرادی را که در طی دو سال قرص‌های خواب مصرف می‌کردند، بررسی کرد. این افراد و به ویژه آن‌هایی که بنزودیازپین مصرف می‌کردند، افزایش مرگ و میر چشمگیری داشتند.